De dolmens en menhirs, ook megalieten genoemd, van Wéris vormen een ensemble dat uniek in België is. De site van Wéris bevat twee bekende dolmens, met een afstand tussen beide van 1500 m:
1. De dolmen van Wéris (of noordelijke dolmen) - WERIS I
2. De dolmen van Oppagne (of zuidelijke dolmen) - WERIS II
De term "dolmen" komt van de Bretonse woorden "dol" (tafel) en "men" (steen), door Keltische archeologen voor het eerst gebruikt in de 19e eeuw. Het is een algemene naam voor alle megalithische begraafplaatsen. Deze grafmonumenten zijn bedekt door een "tumulus" (heuvel van aarde), omgeven door rotsblokken of een stenen buitenbedekking, of door een "cairn" (een stapel stenen). Ze hebben verschillende vormen naar gelang het tijdperk. Sommige dolmens zijn geïsoleerd onder hun tumulus (zoals de dolmen van de Ile Longue in Larmor-Baden, Morbihan), anden zijn meervoudig en naast elkaar geplaatst onder een zelfde tumulus (zoals in Barnerez, Finistère).
In het 3e millennium zijn de meest voorkomende begraafplaatsen hunebedden. Wéris valt onder dit type. De grafkamer wordt verlengd tot een soort gang. Deze wordt voorafgegaan door een zeer kort voorportaal, met daartussenin een tussenwand (een steen met een doorkijk of een V-vormige pijler). Het aantal begraven overledenen wordt meer en meer, een teken van demografische ontwikkeling of van het minder selectief begraven van de bevolking. Voor Wéris moet men dus strikt genomen spreken over een hunebed, maar in de traditie en in het grote publiek spreekt men over de "dolmens van Wéris".
De noordelijke dolmen is door Koninklijk Besluit op 04-10-1974 geklasseerd. Het is tevens geklasseerd als "Patrimoine Majeur de Wallonie".
De dolmens en menhirs, ook megalieten genoemd, van Wéris vormen een ensemble dat uniek in België is. De site van Wéris bevat twee bekende dolmens, met een afstand tussen beide van 1500 m:
1. De dolmen van Wéris (of noordelijke dolmen) - WERIS I
2. De dolmen van Oppagne (of zuidelijke dolmen) - WERIS II
De term "dolmen" komt van de Bretonse woorden "dol" (tafel) en "men" (steen), door Keltische archeologen voor het eerst gebruikt in de 19e eeuw. Het is een algemene naam voor alle megalithische begraafplaatsen. Deze grafmonumenten zijn bedekt door een "tumulus" (heuvel van aarde), omgeven door rotsblokken of een stenen buitenbedekking, of door een "cairn" (een stapel stenen). Ze hebben verschillende vormen naar gelang het tijdperk. Sommige dolmens zijn geïsoleerd onder hun tumulus (zoals de dolmen van de Ile Longue in Larmor-Baden, Morbihan), anden zijn meervoudig en naast elkaar geplaatst onder een zelfde tumulus (zoals in Barnerez, Finistère).
In het 3e millennium zijn de meest voorkomende begraafplaatsen hunebedden. Wéris valt onder dit type. De grafkamer wordt verlengd tot een soort gang. Deze wordt voorafgegaan door een zeer kort voorportaal, met daartussenin een tussenwand (een steen met een doorkijk of een V-vormige pijler). Het aantal begraven overledenen wordt meer en meer, een teken van demografische ontwikkeling of van het minder selectief begraven van de bevolking. Voor Wéris moet men dus strikt genomen spreken over een hunebed, maar in de traditie en in het grote publiek spreekt men over de "dolmens van Wéris".
De noordelijke dolmen is door Koninklijk Besluit op 04-10-1974 geklasseerd. Het is tevens geklasseerd als "Patrimoine Majeur de Wallonie".
Extra informatie
Contact
De megalitische site van Wéris
Taal/talen
Bezoek
Thema's
