Het kasteel van Mirwart

Dit versterkte gebouw heeft lang een bescheiden uiterlijk behouden. In de loop van zijn bestaan heeft het ook een zeer bewogen geschiedenis gehad. Bouw en verbouwingen volgden elkaar op totdat het huidige gebouw tussen 1706 en 1734 met horten en stoten werd herbouwd op de ruïnes van het middeleeuwse landgoed. In de loop van zeven eeuwen heeft dit verdedigingssysteem veel tegenslagen te verduren gehad.Het beroemde cantatorium, de kroniek van de abdij van Saint-Hubert, vertelt ons dat in 955 een kasteel werd gesticht aan de oever van de rivier de Lhomme, op twee mijl van Saint-Hubert, door een heer uit Lotharingen. Hij wilde zich beschermen tegen zijn vijanden, de heren van Bouillon en Orchimont. Later kwamen de eigenaars in conflict met de monniken van Saint-Hubert en werden zij verjaagd door de prins-bisschop van Luik, Hendrik I van Verdun, die de monniken verdedigde. De abt van Saint-Hubert liet de vesting in 1083 zelfs ontmantelen.De volgende prins-bisschop, Otbert, herbouwde het kasteel en droeg het in 1099 over aan Bovon de Waha. In de 13e eeuw brak een nieuwe ruzie uit over het domein, die een extra dimensie kreeg. Het leengoed werd gekocht door Jean d'Avesne, maar de prins-bisschop wees de nieuwe eigenaar af. Dit leidde tot een conflict tussen de prins-bisschop (Jan van Sponheim) en de graven van Henegouwen, Luxemburg, Namen en Looz, alsmede de hertog van Brabant. Het kasteel wisselde nog enkele malen van eigenaar voordat het weer in handen kwam van Adolphe de La Marck (prins-bisschop). In de 17e eeuw was het kasteel getuige van de oorlogen tussen Frankrijk en Spanje en vervolgens tussen Frankrijk en Oostenrijk. In de 18e eeuw is de periode rustiger en krijgt het domein zijn huidige aanzicht. In de 19de eeuw volgden verschillende families elkaar op in Mirwart: de stichter van de kristalfabriek van Vonêche, Aimé-Gabriel d'Artigues, de Van Der Lindens van Hoogvorst, de d'Arrigades en de Von Der Beckes.In 1951 werd het provinciaal eigendom, maar het werd geleidelijk verlaten tot vreugde van plunderaars. Enkele jaren geleden kocht een Nederlander, de heer Tijs Blom, de eigenaar van kasteel Hargimont, het kasteel om het te renoveren. Dit prachtige gebouw is niet toegankelijk voor het publiek. De eigenaar is onlangs begonnen met restauratiewerkzaamheden om het weer in zijn oude glorie te herstellen.

Dit versterkte gebouw heeft lang een bescheiden uiterlijk behouden. In de loop van zijn bestaan heeft het ook een zeer bewogen geschiedenis gehad. Bouw en verbouwingen volgden elkaar op totdat het huidige gebouw tussen 1706 en 1734 met horten en stoten werd herbouwd op de ruïnes van het middeleeuwse landgoed. In de loop van zeven eeuwen heeft dit verdedigingssysteem veel tegenslagen te verduren gehad.Het beroemde cantatorium, de kroniek van de abdij van Saint-Hubert, vertelt ons dat in 955 een kasteel werd gesticht aan de oever van de rivier de Lhomme, op twee mijl van Saint-Hubert, door een heer uit Lotharingen. Hij wilde zich beschermen tegen zijn vijanden, de heren van Bouillon en Orchimont. Later kwamen de eigenaars in conflict met de monniken van Saint-Hubert en werden zij verjaagd door de prins-bisschop van Luik, Hendrik I van Verdun, die de monniken verdedigde. De abt van Saint-Hubert liet de vesting in 1083 zelfs ontmantelen.De volgende prins-bisschop, Otbert, herbouwde het kasteel en droeg het in 1099 over aan Bovon de Waha. In de 13e eeuw brak een nieuwe ruzie uit over het domein, die een extra dimensie kreeg. Het leengoed werd gekocht door Jean d'Avesne, maar de prins-bisschop wees de nieuwe eigenaar af. Dit leidde tot een conflict tussen de prins-bisschop (Jan van Sponheim) en de graven van Henegouwen, Luxemburg, Namen en Looz, alsmede de hertog van Brabant. Het kasteel wisselde nog enkele malen van eigenaar voordat het weer in handen kwam van Adolphe de La Marck (prins-bisschop). In de 17e eeuw was het kasteel getuige van de oorlogen tussen Frankrijk en Spanje en vervolgens tussen Frankrijk en Oostenrijk. In de 18e eeuw is de periode rustiger en krijgt het domein zijn huidige aanzicht. In de 19de eeuw volgden verschillende families elkaar op in Mirwart: de stichter van de kristalfabriek van Vonêche, Aimé-Gabriel d'Artigues, de Van Der Lindens van Hoogvorst, de d'Arrigades en de Von Der Beckes.In 1951 werd het provinciaal eigendom, maar het werd geleidelijk verlaten tot vreugde van plunderaars. Enkele jaren geleden kocht een Nederlander, de heer Tijs Blom, de eigenaar van kasteel Hargimont, het kasteel om het te renoveren. Dit prachtige gebouw is niet toegankelijk voor het publiek. De eigenaar is onlangs begonnen met restauratiewerkzaamheden om het weer in zijn oude glorie te herstellen.